Herhaaldelijk krijg ik te horen van heren die tijd met mij doorbrengen dat ze toch wel worstelen met schuldgevoelens. Ze zitten in de knoop met zichzelf, verscheurd tussen een diep gevoel van loyaliteit voor hun partner en hun eigen behoefte aan intimiteit.
Het lijkt onmogelijk om de sociale, culturele en religieuze vooropgestelde principes te combineren met onze seksuele instincten.
Binnen mijn vaste relatie doen we toch een poging om beide zaken te combineren.
Hoe dat in zijn werk gaat, lees je hieronder, na het stukje theorie.
Tip: Geen zin om de hele tekst door te nemen? Scroll naar beneden en lees meteen wat mijn persoonlijke aanpak is.
Is de mens monogaam?
Monogamie is een norm die we met de paplepel ingegoten krijgen. Maar hoe monogaam is de mens nu eigenlijk?
Volgens evolutiebiologen wel. Het gedrag van de mens is uniek: we vormen vaste paartjes en blijven in vergelijking met andere diersoorten uitzonderlijk lang bij elkaar. Eeuwige trouw is namelijk niet aan het dier besteed.
Vergeleken met andere diersoorten zijn mensen verrassend monogaam, maar vergeleken met ons cultureel bepaald ideaal laat de monogamie nog wel eens te wensen over.
Evolutiebiologen kunnen dit verschil wel verklaren: de meeste dierenvrouwtjes kunnen hun kroost prima zonder hulp van papa grootbrengen. Maar een mensenkind kwam tienduizenden jaren geleden zo hulpeloos ter wereld dat het niet veel kans had om te overleven zonder steun van mama en papa. En dus heeft de natuur iets moois bedacht: verliefdheid, liefde en monogamie. Zo blijven mensenstelletjes lang genoeg bij elkaar om hun kinderen volwassen te zien worden.
We hebben niet alleen seks om zwanger te raken, maar ook om bij elkaar te komen en te blijven. Na een vrijpartij komen er namelijk allerlei intimiteits- en liefdesstofjes in ons lichaam vrij, waardoor we van onze bedpartner blijven houden. Seks functioneert dus als sociale lijm.
De praktijk: een ander verhaal.
De mens is dus over het algemeen monogaam. In de praktijk komt vreemdgaan toch tamelijk veel voor, volgens ruwe schattingen is een kwart tot een derde van het aantal Nederlanders ooit wel eens vreemdgegaan.
Sociaal gezien zijn we dan wel monogaam, maar seksueel gezien snoepen we nog wel eens buiten de deur.
Voor de meeste wetenschappers staat vast dat ons seksuele gedrag vandaag de dag nog altijd wordt beïnvloed door de tijd dat we als geüpgraded apen over de savanne renden.
Voor mannen is het voordelig om het met zoveel mogelijk vrouwtjes te doen, omdat de kans zo groter wordt dat ze hun eigen genen kunnen doorgeven. Maar ook vrouwen hebben baat bij een beetje seks buiten de deur: een kroost met een gevarieerd genenpakket heeft een grotere kans om te overleven.
Hoe ga ik daarmee om?
Dromen versus realiteit
Als meisje had ik net dezelfde dromen als leeftijdsgenoten: de prins op het witte paard, we zouden een lang en gelukkig leven leiden, in een ideale wereld.
Even, leek het erop dat ik er ook in geslaagd was, maar mijn droom werd snel ingehaald door de realiteit.
Een beetje het klassiek verhaal, elkaar op de schoolbanken leren kennen, een relatie begonnen, een huwelijk, kinderen en later een bloeiende zaak. Voor velen een droomhuwelijk, zo ook voor mijn omgeving die geen idee had van wat er zich achter de schermen afspeelde.
Geld en macht zijn zelden gunstig als het gaat om de persoonlijkheid van een individu, je voelt je onaantastbaar en handelt alsof alles kan en mag. Grenzen vervagen en respect tonen voor anderen wordt een bijzaak.
Dit is ook gebeurd met mijn echtgenoot, hij deed gewoon waar hij zin in had en probeerde het niet eens te verbergen. Iedereen wist van zijn escapades met andere vrouwen, hij schepte er over op bij gemeenschappelijke vrienden. Wat een vernedering!
Er was, voor mij, geen reden om te klagen, vond hij. Hij koos toch steeds opnieuw voor mij als zijnde zijn favoriet en ik had de eer om me zijn echtgenote te mogen noemen.
Het linkje werkt nog niet, hier komt binnenkort een gedetailleerd verhaal van hoe het er aan toe ging tussen de lakens met Mister Narcist. In een woord samengevat: EXTREEM!
Ongelukkig was ik niet, ik wist niet beter en berustte in mijn lot. Toch moet ik ergens een gemis gehad hebben, want ik werd, na een natte droom, hopeloos verliefd op een medewerker van de zaak.
De details vertel ik jullie wel in een andere post, op vandaag is die medewerker van toen mijn vaste partner in een vrije relatie van meer dan twintig jaar.
Vrije relatie.
Dat ik de zaken met deze man anders heb aangepakt staat als een paal boven water, geen sprake van dat ik me nogmaals ging laten beledigen. Toen ik er per toeval achter kwam dat hij, via internet, contact zocht met andere vrouwen, heb ik zelf voorgesteld om open kaart te spelen. Ik heb geen nood aan exclusiviteit op gebied van seks, wel heb ik nood aan respect en achting. Door het leeftijdsverschil had ik niet anders verwacht dan dat hij, vroeg of laat, contact ging opzoeken met andere dames.
Zo geschiedde, we kwamen overeen dat er binnen onze relatie een mogelijkheid was om seks met anderen te beleven. Niet zonder voorwaarden natuurlijk, anders is een relatie gedoemd om te mislukken.
Nooit meerdere keren met dezelfde persoon daten.
Niet betalen of betaald worden voor seks.
Alleen op afgesproken tijdstip en met uitdrukkelijk akkoord van de ander.
Geen romantische bedoeningen, pure seksdates.
Onmiddellijk verbreken van contact als de ander bezwaren heeft.
Uitdagingen
Dat geldt vanzelfsprekend voor beide partners, wat hij mag, mag ik ook en andersom.
Helaas is de wereld niet fair, als vrouw heb je een hele catalogus aan heren waar je uit kunt kiezen voor seks buiten de deur. Voor een man is dat een stuk ingewikkelder.
Parenclubs hebben we in het begin samen bezocht, de erotische sfeer brengt je wel in stemming, maar veel verder dan samen een showtje voeren voor publiek kwamen we niet. We hadden gehoopt een leuk koppeltje te ontmoeten, 'deftige' mensen van +/- ons leeftijd die even open-minded ingesteld waren. Dat werd een flop. Er was altijd iets wat niet in het plaatje paste.
We vielen duidelijk voor verschillende types. Een geschikte man voor ons kwartet, was voor mijn partner precies het tegenovergestelde van wat ik voor ogen had. Ik keek vooral uit naar een zelfzekere man met charisma, hij vond het duidelijk veiliger een man uit te zoeken die niet dominant aanwezig zou zijn.
Het grootste struikelblok bleek echter de dame vinden die mij aanstond. Het liefst had ik mijn eerste biseksuele ervaring beleefd met een 'porno-babe', hij vindt daar zelf niets aan, geef hem maar een onschuldige 'girl next door' met een beetje charme.
We gaven parenclubs al snel op en maakten een gezamenlijk profiel op datingsites, in die tijd was AFF (Adult Friend Finder) het populairst. Zo kwamen we in contact met enkele koppels, we gingen naar georganiseerde seksfeestjes en organiseerden zelf ook een feestje thuis. Ook hier vond ik niet wat ik zocht, het was mij allemaal te zacht en melig, ik wilde het veel ruwer en brutaal hebben.
Na een tijd kwam het besef dat we beter ieder apart zouden daten. Er werd voor ieder een apart profiel aangemaakt en we gingen daarmee aan de slag. Hij ondervond wel moeilijkheden om tussen de duizenden andere aanwezige mannen op te vallen. Zijn profiel als 'single man' heb ik toen helpen aanpassen zodat hij de juiste dames zou aantrekken. Dat gaf onmiddellijk resultaat, met een goede voorstelling en dito profielfoto's wekte hij aanzienlijk meer de interesse van vrouwen.
Het een en weer mailen en chatten werkt erotiserend, samen in de zetel zijn sms'jes lezen en beantwoorden bracht mij gegarandeerd in the mood.
Yep! De sms'jes tussen mijn partner en andere vrouwen winden mij op! Ook na een ontmoeting wilde ik graag alle sappige details horen, weten wat hij precies gedaan had en wat haar reactie was. De emoties die opkomen bij het horen van zijn verslag zijn niet pijnlijk, integendeel, ik geniet ervan alsof ik het zelf beleef.
Meestal hadden we allebei op dezelfde avond een afspraakje, ik wachtte dan tot hij een date had kunnen regelen om ook iets vast te leggen. Ondertussen bleef ik contact houden met mijn kanshebbers via mail.
Geduld is een schone zaak, helaas ben ik deze deugd niet machtig. Vaak is toch gebleken dat net het wachten in verlangen, het leukste was van het hele avontuur.
Prachtige schrijfsels heb ik toen ontvangen van kandidaten, ongelooflijk opwindende verhalen van wat we allemaal zouden doen als we samen een hotelkamertje zouden opzoeken. Elkaar het hof maken en fantaseren is echt iets wat bijdraagt aan een geslaagde ontmoeting. Dat stukje mis ik, nu ik van mijn hobby mijn job heb gemaakt!